باز هم گرد و غبار

احساس خوبی ندارم ،  دلم گرفته آخه به هر کجا نگاه می کنم تاریکه مثل اینکه غم شهرمون رو پر کرده آخه چرا مگه الان زیباترین فصل سال نیست مگه نباید از هوای پر از اکسیژن اردیبهشت ماه حداکثر استفاده را بکنیم پس چه شد که اینجوری هوای شهرمون گرفت  ؟ 

باز هم طوفان شن در کشور عراق ، باز هم ورود  ریزگردها  به  شهر زیبای من ، باز هم این غبار غم انگیز در کوچه کوچه شهرم  ، بر روی درختان بر روی شکوفه های بهاری  و چمن هایی که دیگر سبز نیستند ، چه دردناک است  وقتی  آسمان را آبی نمی بینم ، مثل همیشه به امید دیدن کوه روبروی خانه مان پشت پنجره می روم  اما آنقدر غبار هست که دیگر اثری از کوه  معلوم نیست و کودک من اینچنین اولین بهار زندگیش را تجربه می کند .

اینجا کودکان معصومی هستند که حق دارند از هوای پاک تنفس کنند ! چرا کسی به فکر آنها نیست؟ آیا واقعا نمی شود کاری کرد؟

پسر من ، رادینم  با هر نفسی که در این هوای خاک آلود می کشی ، قلبم به درد می آید.

خدای مهربون به خاطر معصومیت همه کودکان همانطور که همیشه کمکمون کردی ،  کمکمون کن .